عموما در مخازن کربناته تخلخل حفرهای و شکستگی ها گسترش وسیعی دارند. وجود همزمان این دو نوع تخلخل به همراه تخلخل اولیه در مخازن کربناته باعث شکلگیری یک سیستم تخلخل سه گانه پیچیده میشود. شناخت صحیح از وضعیت تخلخل در مخازن کربناته هتروژن برای ارزیابی پتروفیزیکی و شبیه سازی دینامیک این مخازن حیاتی میباشد. لاگ تصویرگر دستهای از لاگهای مدرن چاهپیمایی است که تصویر مجازی و جهت دار با قدرت تفکیک بالا از دیواره چاه های نفت و گاز برداشت میکند. تخلخل حفرهای و شکستگیها را با به کارگیری تکنیکهای پردازش تصویر میتوان در لاگ تصویرگر شناسایی و تفکیک کرد تا مقدار هر یک در مخزن به صورت کمی محاسبه شود. با تلفیق لاگهای چاه پیمایی و لاگ (FMI) ا Fullbore Formation Micro Imager که گونه ای لاگ تصویرگر است، سیستم تخلخل سهگانه بهصورت کمی قابل تعیین است. در این مقاله روش ابداعی برای تفکیک دو گونه تخلخل فوقالذکر در مخزن با استفاده از لاگهای تصویرگر ارائه شده است. روش پیشنهادی در مخزن سروک در یکی از میادین نفتی جنوب غرب ایران بهکار گرفته شد تا سیستم تخلخل آن شناسایی شود. نتایج به دست آمده با تفسیر شکستگی ها در FMI و همچنین تخلخل ثانویه به دست آمده از لاگه ای چاهپیمایی مقایسه شد. این مقایسه نشان داد که به استثنای بازه های عمقی با محتوای شیل بالا، که روش پیشنهادی نمیتواند تخلخل حفرهای را شناسایی کند، در سایر بازه های عمقی سیستم تخلخل را با دقت خوبی شناسایی میکند. نتایج به دست آمده را میتوان برای ارزیابی پتروفیزیکی و یا شبیه سازی دینامیکی مخزن به کار گرفت.

به منظور بررسی و مقایسه تنوع (کیفیت و نوع گونه و تعداد) زادآوری گونه های درختی در حفره های طبیعی و حفره های حاصل از عملیات تک گزینی در حوزه جمند در حفره های زادآوری سه طبقه 1 - 2 آری و 4 - 5 اری و 4 - 5> اری در مجموع تعداد 60 حفره در دو پارسل های شاهد (18) و مدیریت شده (20) بطور تصادفی انتخاب شد. بمنظور آماربرداری در هر حفره در طول قطر بزرگ یک نوار به عرض یک متر مورد بررسی قرار گرفت، به نحوی که در این نوار به صورت یک در میان در میکروپلات های یک مترمربعی برداشت انجام گرفت و نهال های کوتاه تر از ارتفاع 1.30 متر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که تفاوتی بین حفره ها در پارسل شاهد و مدیریت شده از نظر استقرار، فراوانی، تنوع پوشش نهال ها وجود ندارد. با افزایش سطح حفره و باز شدن تاج پوشش و رسیدن نور بیشتر از تعداد و درصد نهالهای راش کاسته و به تعداد نهال های افرا افزوده می شود ولی در سایر گونه ها تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود. با افزایش سطح حفره گونه های علفی از نظر تعداد در هر گونه افزایش پیدا می کنند، ولی تفاوت چندانی از نظر درصد گونه در کل گونه ها و یا از نظر ورود گونه جدید دیده نمی شود به جز سرخس که هم از نظر تعداد و هم از نظر درصد آمیختگی افزایش می یابد. همچنین تفاوت معناداری در زادآوری راش بین حفره های طبیعی موجود در پارسل شاهد و حفره های حاصل از عملیات تک گزینی در پارسل مدیریت شده دیده نمی شود.

امروزه طراحی و اجرای بناهای بتنی، سنگی و خاکی یکی از راه­های مناسب برای کنترل و انحراف آب رودخانه­ها می­باشد. سازه­های توری سنگی و مهم­ترین آن­ها، سرریزهای پلکانی گابیونی به دلیل تأثیر قابل ملاحظه پله­ها بر میزان استهلاک انرژی جریان، پایداری مناسب، اقتصادی بودن، سهولت اجرا و بالا بردن سطح اکسیژن مخلوط در آب رواج بیشتری یافته و توجه روز افزونی به آن می­شود. هدف از این تحقیق بررسی میزان افت انرژی و مشخصات پرش هیدرولیکی و همچنین ارزیابی نقش تخلخل سرریز پلکانی همراه با بسته­های گابیون بر افت انرژی می­باشد. برای این منظور پنج مدل فیزیکی شامل سه مدل سرریز پلکانی گابیونی با سه تخلخل 35، 40 و45 درصد، یک مدل سرریز پلکانی نفوذ ناپذیر و یک تندآب ساخته شد. شیب تمامی مدل­ها ثابت و معادل 1:2 (افقی:عمودی) در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می­دهد که سرریزهای پلکانی گابیونی می­توانند مشخصات پرش هیدرولیکی شامل اعماق مزدوج، طول پرش و طول غلتاب را نسبت به نوع نفوذ ناپذیر آن به مقدار قابل­قبولی کاهش دهند. مقادیر افت نسبی انرژی در سرریزهای پلکانی گابیونی بزرگتر از سرریز پلکانی نفوذ ناپذیر است. حداکثر افت انرژی مربوط به مدل پلکانی گابیونی با تخلخل 45 درصد می­باشد که مقدار آن در حدود 86 درصد است که این مقدار نسبت به سرریز پلکانی نفوذ ناپذیر هشت درصد بیشتر است.

ریزدانه های رزینی با تخلخل درشت و کوپلیمر متیل متاکریلات - دی وینیل بنزن از طریق پلیمر شدن تعلیقی رادیکالی با استفاده از دی وینیل بنزن در مجاورت عامل تخلخل زا (اتر نفتی) سنتز شد. مساحت سطح ویژه آنها بزرگ و کل سطح رزین متخلخل بود. این حامل پلیمری با تخلخل درشت به وسیله هیدرازین هیدرات، آمین دار شد و بدین ترتیب تعداد زیادی گروه آمینو را در حامل بوجود آورد. پاپاین روی حامل پلیمری متخلخل به کمک روش ایجاد پیوند عرضی گلوتارآلدهید یا روش جفت شدن دی آزوتثبیت شد. عواملی که در بازیابی فعالیت پاپاین و خواص آنزیمی پاپاین تثبیت شده حاصل نقش داشت در مقایسه با خود پاپاین مورد مطالعه قرار گرفت و بدین ترتیب کازئین به عنوان سوبسترا برگزیده شد. نتایج نشان می دهد که فعالیت پاپاین تثبیت شده تا 60.1 درصد بازیابی می شود. در ضمن پایداری، میزان مقاومت در برابر بازدارنده ها، ثابت میکائیلس (Km) و قابلیت استفاده مجدد از آنزیم تثبیت شده نیز بررسی شد. نتایج نشان می دهد که پایاین تثبیت شده تا این حد، در مقایسه با خود پاپاین نه تنها بازیابی فعالیت بیشتری دارد، بلکه پایداری آن بمراتب بیشتر و امکان استفاده مجدد از آن بیشتر و قابلیت سازگاری آن با محیط زیست بهتر است.

در این پژوهش، فوم تخلخل بسته آلومینیمی به روش نورد تجمعی با استفاده از عامل تخلخل ساز پودر هیدرید تیتانیم تولید و اثر دمای نهایی فوم سازی، زمان نهایی فوم سازی، نرخ گرمایشی و پاس های نورد بر درصد تخلخل های به دست آمده، مطالعه شد. نتایج نشان می دهد که با افزایش دما، به دلیل سست شدن زمینه، سازوکار فوم سازی تسریع می شود. همچنین افزایش پاس های نورد منجر به توزیع یکنواخت تر پودر شده و در نتیجه باعث افزایش درصد تخلخل در فوم نهایی می شود. بیشترین تخلخل در حدود %41.3 در دمای 680oC به مدت 5 دقیقه و با نرخ گرمایشی 10oC/s به دست آمد.